Układ odporności wrodzonej stanowi pierwszą linię obrony gospodarza przed otaczającymi go patogenami. W przypadku infekcji wirusowych, jako iż są to patogeny wewnątrzkomórkowe, obrona ta rozpoczyna się rozpoznaniem zagrożenia przez cytozolowe i endosomalne receptory rozpoznające wzorce (PRR). Zaktywowana odpowiedź przeciwwirusowa indukuje produkcję interferonów (IFNs) i cytokin, których zadaniem jest eliminacja atakującego wirusa i przygotowanie innych, niezainfekowanych jeszcze komórek do skutecznej obrony. Koronawirusy są jednoniciowymi wirusami RNA o dodatniej polarności (+)ssRNA, które odpowiedzialne są za epidemie SARS w latach 2002 oraz MERS w 2012 roku, a także pandemię COVID-19 w 2019 roku. W związku z powyższym, rodzina Coronaviridae stała się głównym celem badań ze względu na duże ryzyko wystąpienia kolejnych pandemii w przyszłości. Koronawirusy na drodze ewolucji wykształciły wachlarz mechanizmów na podstawie których unikają nie tylko rozpoznania przez receptory wrodzonego układu odpornościowego gospodarza, ale również, efektywnych w stosunku do innych wirusów mechanizmów obrony przeciwwirusowej. Celem tej pracy jest opis oraz charakterystyka najważniejszych mechanizmów na podstawie których członkowie rodziny Coronaviridae unikają ukształtowanych przez wrodzony układ odpornościowy, uniwersalnych mechanizmów obrony gospodarza przed infekcjami wirusowymi.

Słowa kluczowe: ludzkie koronawirusy, odpowiedź wrodzona, mechanizmy unikania